-
1 przekona|nie
Ⅰ sv ⇒ przekonać Ⅱ n (przeświadczenie) belief, conviction- głębokie/niezachwiane/ustalone/wyrobione przekonanie a deep/a firm/a set/an established conviction- osobiste/wewnętrzne przekonanie a personal/an inner conviction- panuje przekonanie, że mężczyźni są lepszymi kierowcami, niż kobiety it’s generally believed that men are better drivers than women- w końcu doszliśmy do przekonania, że miał rację eventually we came to believe that he was right- twoje wyjaśnienia przemawiają a. trafiają mi do przekonania your explanation convinces me- zapewniam cię o tym z pełnym przekonaniem I assure you of that with full conviction- zaprzeczyła bez przekonania she denied half-heartedly- w moim/jego/ich przekonaniu… it’s my/his/their conviction that…- mieć przekonanie do kogoś/czegoś to trust sb/sth- mam przekonanie do tego człowieka i jego kwalifikacji zawodowych I have a high opinion of this man and his competence- nie miał przekonania do jej sposobów wychowawczych he was unconvinced by her educational methodsⅢ przekonania plt (poglądy) beliefs- przekonania polityczne/religijne/społeczne political/religious/social beliefs- chwiejne/stałe przekonania wavering/stable beliefs- był człowiekim lewicowych/prawicowych przekonań he was a man of left-/right-wing views- trwał niezłomnie przy swoich przekonaniach he stuck firmly to his beliefsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przekona|nie
-
2 przekonanie
-nia, -nia; gen pl -ń; ntbelief, convictionprzekonania polityczne/religijne — political/religious beliefs
dochodzić (dojść) do przekonania, że... — perf to become convinced that...
nie mieć przekonania do — +gen to be wary of
z przekonaniem/bez przekonania — whole-/half-heartedly
* * *n.(= przeświadczenie) conviction; (= wiara) belief; przekonania polityczne political views, political beliefs; przekonania religijne religious beliefs; nabrać przekonania, że... become convinced that...; utwierdzić się w przekonaniu become absolutely conviced; bez przekonania halfheartedly; z przekonaniem wholeheartedly; w moim przekonaniu in my opinion; to, co mówisz, nie trafia mi do przekonania what you say does not appeal to me; zrobiłem to w przekonaniu, że pojedziemy tam razem I did it because I thought that we would go there together.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przekonanie
-
3 zachwi|ać
pf (zachwieję) Ⅰ vt 1. (zachybotać) to shake [budynkiem, rusztowaniem, masztem, krzesłem]- wiatr zachwiał gałęziami drzew the wind shook the branches of the trees ⇒ chwiać2. przen. (naruszyć) to upset [równowagę]; (osłabić) to shake [wiarę, przekonania]- zachwiać rynkiem to upset a. unsettle the market- to zdarzenie zachwiało autorytet prezesa the incident undermined the chairman’s authority- nic nie zachwiało go w przekonaniu o słuszności podjętej decyzji nothing would shake his belief in the justness of his decisionⅡ zachwiać się 1. (stracić na moment równowagę) [osoba] to stagger ⇒ chwiać się 2. (przechylić się) [drabina, krzesło] to wobble ⇒ chwiać się 3. przen. (ulec osłabieniu) [pozycja, potęga] to be weakened ⇒ chwiać się 4. (zacząć mieć wątpliwości) [osoba] to waver- zachwiać się w decyzji/przekonaniu to waver in one’s decision/conviction ⇒ chwiać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zachwi|ać
См. также в других словарях:
nabożeństwo — Nie mieć do czegoś szczególnego, zbytniego nabożeństwa «nie mieć do czegoś przekonania, robić coś pod przymusem»: Robił, co mu kazano, ale nigdy nie miał do tej pracy zbytniego nabożeństwa. Roz bezp 1997 … Słownik frazeologiczny
przekonanie — n I 1. rzecz. od przekonać. 2. lm D. przekonanieań «sąd, zdanie oparte na przeświadczeniu o prawdziwości lub fałszywości czegoś, wyrobiony pogląd na coś; przeświadczenie, opinia» Chwiejne, głębokie, niezachwiane, ustalone, wyrobione przekonanie.… … Słownik języka polskiego
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
serce — n I; lm D. serc 1. «mięśniowy narząd, którego praca warunkuje krążenie krwi w układzie naczyniowym; u człowieka, ssaków i ptaków ma kształt spłaszczonego stożka, zwróconego podstawą ku górze, i składa się z dwóch, całkowicie oddzielonych od… … Słownik języka polskiego
musieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, muszę, musiećsi, musiećsiał, musiećeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} robić coś, nie mając możliwości uniknięcia tego; nie mieć wyboru : {{/stl 7}}{{stl 10}}Każdy musi umrzeć.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
święty — świętytszy, święci 1. «o Bogu, bóstwach: będący przedmiotem najwyższej oceny religijnej i czci z tym związanej; o osobach: ogłoszony po śmierci uroczyście przez Kościół jako zbawiony i mogący być przedmiotem kultu; kanonizowany (skrót: św.)»… … Słownik języka polskiego
szanować — ndk IV, szanowaćnuję, szanowaćnujesz, szanowaćnuj, szanowaćował, szanowaćowany 1. «odnosić się do kogoś, do czegoś z szacunkiem; poważać, czcić, cenić kogoś» Szanować kogo (za coś) jako uczciwego człowieka. Szanować czyjąś pracę, czyjeś… … Słownik języka polskiego
niby — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim. {{/stl 8}}{{stl 7}} wprowadza porównanie, tworzy wyrażenia porównawcze; jak, niczym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć dom niby marzenie. Chłopak wysoki niby tyczka. Pływał w wodzie niby ryba. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
urojenie — n I 1. rzecz. od uroić. 2. «myśl, pragnienie trudne do urzeczywistnienia; wymysł, fantazja, mrzonka» Żyć urojeniami. Wyzbyć się urojeń. 3. zwykle w lm, psych. «fałszywe sądy, chorobliwe, nieuzasadnione przekonania nie ustępujące pod wpływem… … Słownik języka polskiego